سخن نافذ

آراستن سرو،ز پیراستن است . زیبایی ما در بی پیرایگی ماست . محبوبیت روحانیت ،در تجمل و اشرافیگری او نیست ،در سادگی و بی پیراگی اوست .تجمل و اشرافیگری روحانیون ،برایشان مضرز است .آلوده شدن به برخی از پیرایه ها و ظواهری که در زندگی معمولی مردم . عادی است . برای روحانیون مضر است .طلبه و روحانی بایستی ساده باشند و مظهر سادگی روحانیت هم ، سادگی طلبگی است .

برادران عزیز ، طلاب و فضلا !بدانید که آبروی ما در بین ملت خودمان و در جهان ، به بی اعتنای ما به زخارف دنیوی است .

امروز بیش از همیشه ، روحانیون بایستی از تنعمات و رفاه مادی ؛ پهلو تهی کنند این تجافی ، امروز برای ما وظیفه است ؛ چون ما الگوییم . آن روز که زیر شلاق بودیم ،اگر روحانی ، تمکنی هم در اختیار خودش ، از آن تمکن دست بکشد ، این هم چیز اساسی است .

برادران عزیز ! از خودمان باید شروع کنیم . مردم به عمل ما نگاه می کنند . روحانی ، آن وقتی سخن نافذ خواهد داشت که عملا نشان بدهد که به زخارف دنیا بی اعتنا ست و ان حرصی که بر دلهای دنیا داران و دنیا مداران حاکم است ، بر او حاکم نیست .

فرق کاسب و روحانی

طبیعت کار روحانی ، این است که برای شکم و غذا و تامین زندگی تلاش نمی کند . نه اینکه روحانی شکم ندارد ، غذا نمی خورد ، خانه نمی خواهد ، ….. اما فرق کاسب و روحانی ، این است . وقتی به کاسبی بگویند که چرا این شغل را انتخاب کردی ، می گوید چون در آمدش بیشتر است ! هیچ کس هم اورا ملامت نمی کند . اما طلبه نمی گوید که من فلان درس را رفتم و خواندم چون درامدش بیشتر است . چنین چیزی ، اصلا مفهوم ندارد و نامفهوم و نامعقول است . البته ممکن است یک وقت طلبه ای برای در آمد ، به درس یا خانه کسی و سراغ شخصی برود ! اما این یک کار قاچاق و ممنوع است .اگر کسی بفهمد که فلان معمم ، فلان درس را برای پول می خواند ، فلان سفر را می کند ، فلان کار را انجام می دهد ، فلان سلام و علیک را می کند ؛ ملامتگران ، او را ملامت می کنند .

ما در حوزه علمیه فرا گرفته بودیم و در کتابهای آداب المتعلمین هم نوشته اند که وق تی انسان درس می خواند ، باید برای مقام نخواند .برای یک طلبه ، این ننگ است که برای رسیدن به مقام مادی درس بخواند ؛ اما در اوساط و محافل دیگر و در مجامع معمولی ، دنبال مقام و پول رفتن ، هیچ عیبی نیست ؛ یک ارزش هم محسوب می شود …… فرق بین جامعه علمی ما و جوامع علمی و غیر علمی دیگر این است .