یک عده متفکر و نظریه پرداز لازم است . به تعبیر فقهی و شرعیش ، یک عده فقیه لازم است . اگر این فقیه نبود‎آن نظام نیست اگر نظریه پردازان اسلامی نباشند ، آن صورت نظام ،یک صورت بی جان است ؛ ولی اگر باشند ولو در صورت نظام خللی وجود داشته باشد ، اما ‹‹تا ریشه در آب است، امید ثمری هست ››

تا ریشه محکم است ، تفکر اسلامی و نظریه شناسان و نظریه پردازان هستند ، امکان آن که نظام تکامل پیدا بکند هست ؛ مثل درختی که ریشه اش در یک خاک بارور و حاصلخیز و برخوردار از آب و نور خورشید است ، اگر الان هم این درخت ، خیلی برگ و باری نداشته باشد ، شما یقین دارید که برگ و بار پیدا خواهد کرد .

حوزه های علمیه و علمای دین ، نمی توانند نسبت به دستگاه و امور کشور و آنچه که می گذرد ، بی تفاوت باشند و بگویند : حالا خودشان می دانند دیگر ، ما چکار کنیم ؟! خیلی هم مثلا لطف کند ، بگوید چیزی علیه شان نمی گوییم ! یعنی نه له و نه علیه نظام موضع بگیرند . چنین چیزی نمی شود . این از آن قبیل چیزهای نیست که بشود گفت نه له و نه علیه .

نه ، چاره ای ندارید ؛ متعلق به خودتان ، متعلق به روحانیت و متعلق به دین است . نظام ، جمهوری اسلامی است . اگر شما کنار کشیدید ، جمهوری غیر اسلامی خواهد شد . امروز که چهار نفر عناصر خودی زنده هستند ، البته غیر اسلامی نمی شود اما اگر علما کنار کشیدند . به تدریج جمهوری غیر اسلامی خواهد شد .

ما روحانیون ، باید خالصانه و مخلصانه و متواضعانه تلاش کنیم . تا این نظام جلو برود . نباید منتظر باشیم که ما چون عمامه ای و آخوندیم ، هرجا هستیم ، در ها روی ما باز بشود . ما نباید از این نظام توقع داشته باشیم ؛ این نظام از ما توقع دارد . علتش هم واضح است . برای خاطر اینست که این نظام ، نظامی است که می تواند اسلام را تامین کند . ما کسانی هستیم که عمرمان را فریاد ‹‹ و اسلاما ››